“Karne, çocuğu ve çocuktan beklentilerimizi gözden geçirmemize yarayacak kısa süreli bir değerlendirme sonucudur. Ebeveynler, karne notlarını büyük mesele haline getirmemelidir. Öncelikle bir çocuğun karnesinde bazı notların daha düşük, bazılarının daha yüksek olması anormal bir durum değildir. Karne, çocuğu tanımaya ve uygun şekilde desteklemeye yarayan bir araçtır.

Karnedeki tüm notların kötü gelmesi durumu, bize çocuğumuzla ilgili bazı şeyleri yeniden gözden geçirme fırsatı sunar. Bazı çocuklar dikkatini odaklamakta zorlandığı için, zihinsel düzeyleri kaynaklı veya çeşitli duygusal sebeplerden akademik başarılarını yüksek tutamayabilir. Böyle durumlarda anne babanın aşırı kaygı duyması, öfkelenmesi ya da ceza vermesi yerine, çözüm arayışına gitmesi gerekir. Ve yine böyle durumlarda anne babanın çocuğu diğer çocuklarla kıyaslaması özgüvenin iyice azalmasına neden olur. Bir sonraki dönem için nelerin değişmesi gerektiği ve bununla ilgili neler yapılabileceği çocukla birlikte konuşulmalıdır. Eğer çözüm arayışı zorlu bir sürece dönüşüyorsa, uzman yardımı almak gerekir.

Öte yandan, karnesi çok iyi gelmiş bir çocuğa da abartılı ödüller sunmak sakıncalıdır. Çünkü hatasızlık mümkün değildir. Bu nedenle kusursuz karne, abartılı ödüllerle kutlanması gereken bir durum da değildir. Eğer çocuğumuzun hatasız karnesine gereğinden fazla önem atfedersek, bir sonraki karnede gelecek olası kırık not ile büyük bir hayal kırıklığına davetiye çıkarırız. Oysaki çocuklarımıza mükemmel olmayı değil, hata yapabilme cesaretini de aşılamalıyız. Bu tabii ki, mükemmeliyetçi anne babalar için yaptığım bir uyarı. Elbette ki başarıyı kutlayacağız, ama aşırıya kaçmak sakıncalı olabilir.

Karne, çocuğu ve çocuktan beklentilerimizi gözden geçirmemize yarayacak kısa süreli bir değerlendirme sonucudur. Onların güçlü yönlerini fark ederek doğru yönlendirmeler yapmak gerekir. Bunun için kendi hırslarımızı ve kaygılarımızı bir kenara bırakarak çocuğu dikkatlice dinleyebilmek yeterli olacaktır.